Yazamıyorum

Canım oğlum. Epeydir sana anı yazanıyorum. Nedeni yeni başladığım iş ve bu tempoya ayak uyduramamam. Şimdi artık merrobüsteki ölü zamanları böyle değerlendireyim dedim. 

İşe başladım  IGU'da. Her gün iki buçuj saat gidip iki buçuk saat geliyorum. Günde Toplam 5 saat çalıyor istanbul bizden. Birlikte geçireceğimiz güzel vakitlerinden. 5 saatte kimbilir kaç kez koşarak sarılırdın anneciğine, kaç kez saklandığım yerden bulurdun beni. Kaç coşku dolu kahkaha atardın ve kaç kez turlardın evi. 

Dün saba yetişemedim bile. Ben gelmeden anneannen uyutmuş seni. Sonra da ağlayarak uyanmışsın ve anneannen susturamamış seni. Aradığında trafikte sıkışmış durumdaydım. Elimden hiçbirley gelmiyordu. Kahrettim kendimi. Acaba terkedildiğini mi düşünüyor, acaba kızgın mı bana, çok mu özledi.... Ama malesef istanbul trafiği yine seni teselli edebilme hakkımı da elimden aldı. Benim hatam tabi. 5:30 da çoktım akşam. İl işte. Bir de trafik. Yetişemedim. Gece de ondan mıdır lmem çok ağladın. Yanına yatıp sarılınca sakinleşip uyudun. Sonra tekrar uyandın. Bütün gece keyifsizdin. Sonra ikiniz uyuyakaldık senin yatağında. Benim işler kaldı. Ama oğlumla uyudum. Ötesi var mı. O yüzden bugün de allah işlerimde yardım etti. Herşey yolunda gitti.